یادداشت‌های پاک‌نویس شده‌ی من

گاهی وقتا تو زندگی آدم یه اتفاقاتی می‌افته که «فاصله‌ها» کم کم تبدیل میشن به «ف ا ص ل ه» ها…

می‌دانی؟ گاهی وقت‌ها دست خودت نیست، ناخودآگاه یا مخاطب خاص کسی می‌شوی یا کسی را مخاطب خاص می‌خوانی، فرقی نمی‌کند کدام یک باشی، مهم آن لحظه ایست که این را می‌فهمی. اما نه، مخاطب خاص داشتن لذت بخش‌تر است، حرف می‌زنی، از او می‌گویی، از او می‌نویسی، هر جا که شد، به این امید که […]

نمی‌دانم با گناهان‌مان چه می‌کنی؟ به حق اسم اعظم‌ خودت و ۱۴ عزیزت می‌بخشی یا می‌پوشانی‌شان؟ وای اگر بپوشانی…چنان می‌پوشانی که گمان می‌کنیم بخشیده‌ای …  

آدما وقتی تنهان بیشتر به یاد خدا هستن. ینی این خداس که تو تنهایی های آدما بیشتر خودشو نشون میده تا این حس کمرنگ‌تر بشه. خدایا چی می‌شد آدما رو تنها خلق می‌کردی، تو زندگی‌شون همیشه تنها بودن تا فقط برای تو بودن؟

امشب این ماه نیست که میگیره، این دل من‌ه، یه دنیا هم دارن رصدش میکنن…